Navigáció
Ezt mindenképp...
Tesztek
A kőkemény igazság
WILBERS futómű BMW R1250GS-be. Kell ez? - Az X-BIKE Motorosbolt jóvoltából tartóstesztre kaptunk egy Wilbers WESA futóművet az idei BMW R1250GS túravezetői motorunkba. A 100kg motorosra hangolt futóművet a Székelyföldi motoros túránkon kezdtük vallatni, majd jött a Nordkapp, a Transzfogaras és a Pireneusok, végül egy Adria kanyarvadász túra. A tapasztalatainkat az alábbi cikkben foglalta össze Szimi.
Rhino Card
Mert ebbe a csapatba tartozni kiváltság!
Vélemények
Fotópályázat
Adria Kanyarvadász Motoros Túra
2016.05.13.
2016.05.16. (4 nap)
2016.04.30. 00:00.
13 / 13 fő (össz. 12 motorral)
lejárt a jelentkezési határidő
Kanyarvadász Adria túra beszámoló
Nagy várakozással kezdtem neki a péntek reggelnek, amikor beindítottam a motoromat, hogy elinduljak a budaörsi találkozási pontra. Három oka is volt ennek. Az első, és egyben legönösebb érdek: első túrám, és majdhogynem első gurulásom az új szerzeményemmel, azaz az új motorommal.
A második, hogy igen illusztris társaság gyűlt össze a csapatban, amelyet vezetnem kell. A harmadik viszont sajnos igen profán dolog: az időjárás előrejelzés három nap özönvízszerű esőt jósolt.
A találkozásnál mindenki felsorakozott, és útnak is indultunk. Hál’ Istennek, a beharangozott esőnek nyoma sem volt. Így lendületesen ráfordultunk az M7-re. Kezdetét vette a Karlovacig tartó unalom. Bár néhány apróbb műszaki hiba hátráltatta az utunkat, megkérdőjelezve a német precizitás kikezdhetetlenségét, de mivel az orrszavú keresztülvág mindenen, így ez nekünk sem volt akadály.
Karlovac után áttértünk a 3-as útra, ahol végre már kanyarok is voltak, és fellélegezhetett a társaság az egyhangú autópálya után. Némi ízelítőt kaphattunk a kanyargó horvát utakból, és végre én is próbára tehettem motoromat és magamat is, hogy csak az 500-sal tudok motorozni, vagy megy egy dupla akkorával is. Szükség is volt rá, hiszen a csapatban, a teljesség igénye nélkül, volt három BMWS1000RR, egy S1000RX, három GSX-R1000, CBR1100XX, GS, Fazer1000, K1300GT és R, és elnézést, ha kihagytam valakit… Némi kezdeti bizonytalankodás után elkezdtem érezni a kanyarokat, és örömmel tapasztaltam, hogy a CBF1000 nyergében nem kell annyit váltogatnom, és a kanyarokból a kigyorsítás is sokkal intenzívebb tud lenni az elődhöz képest. Kellett is, hiszen nagy nyomás nehezedett rám az előbb felsorolt „portfólió”-tól. Sajnos 70-80 kilométer 3-as út után megérkezett a „várva-várt” eső.
Nem is akármilyen formában. Valószínűleg Noé ilyen esőben kezdte el építeni a bárkáját, amilyenben a maradék utat Porečig megtettük.
A másnapi tervek is dugába látszottak dőlni, hiszen a szombat délelőtt nagy része is esővel telt. Amikor azonban elállt, útnak indultunk Istria vadregényes belseje felé. Persze az égi áldás erre is a nyomunkban jött, ezért egy hosszabbra nyúlt pihenőt tartottunk Svetvinčenat ódon főterén. Egy kis kávézással múlattuk az időt a helyi kávézóban. Nagy nehezen elállt az eső, amit meg is ünnepeltünk egy jó adag malacsülttel. Jóllakva ismét berúgtuk a vasakat és találtunk is egy csöpp, de frissen aszfaltozott utat Marčana és Śegotići között. Egyből oda-vissza is megtettük. Öt kilométer oda, öt kilométer vissza, de maga a mennyország! Ezután felfelé vettük az irányt Pazinba. Onnan Poreč a 48-as úton. Nos, itt ugyan csak lágy, nyújtott kanyarok vannak, de csapathoz híven, lendületesen haladtunk. A nap végére csak-csak előkerültek a mosolyok is a bukósisak alól.
A vasárnapi útvonal Porečből át az Istrián, Pazin érintésével a panoráma kanyarig, a 66-os úton Rijekát elkerülve, és végül a legendás 8-as úton le Biogradig. Bár Rijekáig nem esett eső, de sajnos a panoráma kanyarig óvatosan kellett haladni, hiszen az éjszakai esőből még maradt az úton.
De ami nagy szerencse, az igazán pompás 66-os úton a kanyarok már felszáradtak, egyenesek meg nem igen vannak, úgyhogy végre egy igazán nagyot mehettünk. Nyomomban a csapattal kígyóként kanyarogtunk az ideális íveken. Opatijaban mindannyian konstatáltuk, hogy ez a hétvége nagy menete volt. A Rijeka elkerülőn kaptunk egy kis esőt, csak hogy meg ne feledkezzünk róla.
Ami a nagyobb megpróbáltatást okozta, az a 8-on tomboló bóra. Ha valaki nem ismerné,
akkor íme egy wikipedia idézet: A bóra észak-északkelet, északkelet vagy kelet-északkeleti irányból fúj, vagyis a szárazföld felől tart a partvidék felé. Erőssége és gyakorisága a hóval takart hegyvidék és az Adriai tenger meleg medencéje közötti hőmérsékleti különbség miatt jön létre. Amikor az Adria DK-i részén alacsony légnyomás van, vagy Közép-Európában a légnyomás erősen emelkedik, akkor az Adria keleti partján kialakul a bóra.
Írja még azt is, hogy a legerősebb szelet Makarskaban mérték, ’96 januárjában. Ekkor 250 km/h-val tombolt. Szerencsére mi ekkorát nem kaptunk, de azért rendesen kellett gépészkedni, hogy az úton tartsuk a vasakat. Ennek ellenére sikerült jót mennünk. Senjnél elköltöttük ebédünket, ami nem lehetett más, mint a frissen sült kalamári. Így legalább Böbének, aki az egyetlen utas volt a csapatban, is már őszinte mosoly volt az arcán. Innen jön az igazán jó szakasz, a lendületes nagy ívű, gyors etap.
Már vártam. Mivel már eléggé sikerült megszoknom a 1000-es lendületét, azt gondoltam, hogy végre megindulhatunk. Hárman egy hangyányit elszakadtunk a többiektől, és szerfelett nagyot mentünk.
Pár karistolás hallatszódott a lábtartó felől… Néhány, a hegy felé tartó, és egy-két orom mögül előbukkanó kanyarban igencsak oda kellett figyelni, hiszen az előbb említett szél, mely Boreászról, egy görög mitológiai alakról kapta a nevét, olyan lökéseket okozott, mintha egy expressz vonat kapott volna oldalba minket. Csakhogy tökéletes körülmények között mindenki tud motorozni, úgyhogy vállaltuk a kihívást! Karlobag alatt jön az igazi embert és motort próbáló szakasz. A kis csiki-csuki kanyarok. Ezen a részen tényleg csak ízelítőben vannak egyenesek. Hangyányit a szél is csillapodott, így semmi nem állta útját annak, hogy olyat menjünk, mint még soha. Csak kapkodtuk a gépeket jobbra, balra. Azt gondolom, hogy csakúgy mint nekem, mindenkinek széles mosoly ült az arcán. Ez után Biogradig már csak egy laza levezető szakasz következett, majd a négycsillagos hotel, és egy kis wellness.
Az utolsó nap mindig fájdalmas a hazaindulás, ámde mégis vártuk, hiszen most dél felől terveztük bevenni a 8-ast. Néhány éve Karlobagban találkoztunk egy kanadai motoros arccal, aki szerint a világon nincsen szebb motoros út, mint ez. Állítása szerint a LA és San Francisco között húzódó 1-es út sincs sehol ehhez képest. Sajnos ott még nem voltam, de remélem Szimi leírja egy lábjegyzetben, hogy neki mi a véleménye erről. A bóra hétfőre jelentősen mérséklődött, úgyhogy még annyi akadály sem hárult elénk, mint a korábbi napokban. Indult az igazi csapatás! Azt hiszem, hogy semmi túlzás nincs abban, ha azt mondom, hogy életem három legnagyobb menetének egyike következett. Csak a száraz, sima, tapadós, csodálatos kanyarokkal teletűzdelt aszfaltcsík. Se hegy, se
tenger, csak a kanyarok. Tudom, tudom… Elkapott a hév, de amint a tükörbe néztem, és megláttam mögöttem a tizenegynéhány motorost, akik egymás nyomában mögöttem kígyóztak, csak széles vigyorral az arcomon tudtam végigmenni a makulátlan úton.
Senjnél felhágtunk a Velebitre, itt is nagyot mentünk, majd egy vargabetűvel Plitvicei-tavaknál tértünk rá az 1-es főútra. Motoros szemmel nézve nem egy nagy út, de mi azzá tettük. Igen tempósan, lendületesen haladtunk rajta egészen Karlovacig, hogy ott bezárva a kört, ismét rátérjünk az autópályára. Ezen a szakaszon már tényleg csak a könnyeinket szárítgattuk a sisak alatt. Nem akaródzott hazajönni… Már Magyarországon, a Balaton melletti benzinkúton könnyes búcsút intettünk egymásnak, miután kölcsönösen elismertük egymás motoros tudását és bátorságát.
Nem hiszem, hogy túlzok azzal, ha azt mondom, hogy ez volt az eddigi leggyorsabb olyan túra, ahol ennyi motoros, ha jól számolom pont tizenhárman voltunk, ennyire együtt ment, ilyen tempóval, ilyen úton és ilyen lelkesedéssel. Bámulatos volt, és máris visszasírom! Le a kalappal a csapat minden tagja előtt, köszönöm mindenkinek a részvételt, és hogy ilyen tökéletes hosszúhétvégét okoztunk egymásnak. És végül, de nem utolsó sorban köszönöm Szilvának a kitartó munkáját záró túravezetőként!
Motoros üdvözlettel:
Kri-X
Árpi, lemaradtál a tegnapi akcióról!
Ez a túra, mint az összes többi Rhinotours túra, megfizethetetlen. Mindenmásra ott van a Masterkard. :-) :-) :-)
Utalva az összeg a számla szerint! Köszönöm!:))
Ez egy visszautasíthatatlan ajánlat részetekről, éljen az agresszív árképzés! Jelentkezem amíg nem megy fel az ára!
Rea tagok részére 283 Ft (315 Ft-10%) ezért a túráért egy igazán kedvező ajánlat részetekről! Remélem sok ilyen diszkont túrát szerveztek még ebben az évben:)))